W życia toku,
W jedwabnym szlafroku,
Od brzasku do zmroku,
Od zmroku do brzasku,
Lśni pełnią blasku.
Promieniująca czystą dobrocią,
Otulona aurą paprocią,
W całej swej istocie,
Stapia się z wilgocią.
Wśród słonych kropel i grud,
Odczuć tę jedną,
Słodką i gorącą,
Lodowe serce czule otulającą,
To Cud.
Żeńska Komórka 
Jak poetycko, jak pięknie!
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Dziękuję 😊
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Wiersz delikatny jak kropla rosy,
cudownie rytmiczny, lekki jak mgła.
Piękny!
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Dziękuję za tak cudny odbiór wiersza 😊
Inspiracją były cudowne Kobiety, to dla nas 🌺
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Bardzo subtelny wiersz. 🙂
I kobiecy. 🙂
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Jeszcze raz dziękuję, jest mi nad wyraz, miło 🥰
PolubieniePolubione przez 1 osoba